Interview Brigitte Alberts
Brigitte woont met Bert in Houten, samen met hun dochter Jytte (2004) en zoon Peije (2006).
Hoe is je carrière begonnen?
Toen ik zwanger was van mijn eerste kind stond een digitale fotocamera hoog op mijn verlanglijstje. Daarvoor fotografeerde ik al wel analoog. Ik wilde ‘echt’ leren fotograferen zonder de automatische stand te gebruiken. Op de uitgerekende datum had ik mijn eerste les bij Fotovakschool Statief in Utrecht.
Wat was tijdens je studie je favoriete onderwerp?
Ik had thuis een baby. Een goed onderwerp om mee te ‘oefenen’ voor mijn schoolopdrachten.
Wat is je grootste uitdaging in fotografie?
Na diverse opleidingen en trainingen ligt mijn hart bij portretfotografie. Ik heb geen geduld om ’s morgens om vijf uur op te staan om de opkomende zon te fotograferen of een aardbei van haar mooiste kant vast te leggen. Ik wil mensen, en dan vooral kinderen, vastleggen zoals ze werkelijk zijn. Een gezin fotograferen waarbij niemand in de camera kijkt vind ik door de onderlinge interactie vaak de leukste foto’s.
Wat zijn je favoriete foto’s en waarom?
Zóveel leuke foto’s
dat het moeilijk kiezen is. Lachen is leuk, niet lachen is ook prima.
Alles is goed, als ze maar zichzelf zijn!
Hoe ben je bij Sgoolfotografie.nl terecht gekomen?
Op de school van mijn kinderen fotografeerde ik alle schoolactiviteiten door het jaar heen. Sgoolfotografie.nl verzorgde de officiële schoolfoto’s. Ik ben toen een dagdeel gaan meekijken. Ik werd enorm blij van het enthousiasme en de ongedwongenheid van de fotograaf. Maar ik zag ook dat het topsport is. Een normale fotoshoot duurt ongeveer een uur maar voor schoolfotografie gelden andere regels. Een hele klas moet je in een uur fotograferen, dat is andere koek! Als een kind dan stralend op de foto staat is dat het bewijs dat sgoolfotografie veel meer is dan een kiekje maken; het is een vak apart.
Hoe zou je je werk beschrijven?
Dat is lastig omdat ik niet weet of ik al een eigen stijl heb. Ik vind meerdere stijlen mooi, maar zwart-wit en strakke, vierkante uitsnedes vind ik altijd wel interessant. Ik ben een mensen-mens en dat zie je denk ik terug in mijn werk
Wat is je favoriete genre van fotografie?
Kinderen bij uitstek. Kijk maar eens goed, álle kinderen zijn mooi! De camera heeft me goed leren kijken naar mensen. Ik kan heel blij worden van kinderen die helemaal zichzelf zijn. Juist een boos of verdrietig gezicht zorgt voor prachtig beelden. Dan zit ik met een grote glimlach de beelden uit te werken.
Hoe vind je de balans tussen werk en privé?
Het wordt steeds makkelijker met opgroeiende kinderen. Inmiddels zitten ze op de middelbare school en zijn ze dus een stuk zelfstandiger. Ik compenseer de dagen dat ik de hele dag op pad ben met dagen dat ik thuis alles uit moet werken. Dan zit ik met een kopje thee klaar.
Wat is je grootste prestatie als fotograaf?
Die gaat vast nog komen. In mijn werk groei ik nog iedere dag.
Wat is je boodschap voor andere fotografen?
Gewoon veel foto’s maken en doen. Zo vergroot je je kennis en vaardigheden en ontwikkel je steeds meer een eigen stijl. En ‘kill your darlings’. Helaas kan je niet alles bewaren. Dat blijft voor mij iedere keer weer een ding. En kom je er qua bewerkingen niet helemaal uit? Een tutorial op Youtube kan reuze helpen.
Over 10 jaar zie ik mijzelf…..
Dat is ver vooruit. Voorlopig ben ik onderdeel van zo’n tof team collega’s en heb ik de allerleukste baan die er is. Ik hoop dat ik dit werk nog lang mag blijven doen.
