Joyce Afua – interview

Persoonlijke post

Kun je een korte introductie geven?

Hoi! Ik ben Joyce, 33 jaar en woon in Zwanenburg met mijn man en onze twee jonge dochters; Ayla en Indy. Ik ben verder dol op dieren (vooral paarden en honden) en sta in mijn vrije tijd graag te dansen op festivals. En ik vind bakken heel erg leuk, maar dat mislukt bijna altijd. 🙂 

Wat is er zo leuk aan je vak?

Fotografie is voor mij echt het ideale werk! Ik kan mijn eigen werkweek indelen, fotografeer alleen maar leuke dingen (grappige en spontane kinderen, bruiloften, zwangerschappen en pasgeboren baby’s) en kan mensen écht blij maken met wat ik doe. Ik kom op de leukste plekken, word creatief uitgedaagd en leer elke week weer nieuwe interessante mensen kennen. Ik kan me niet voorstellen dat er een leukere baan bestaat dan dit. 

Van wie heb je het meest geleerd?

Veel van mijn collega’s hebben een opleiding of studie gevolgd om fotograaf te worden. Ik besloot op mijn 13e om een camera te kopen, noemde mezelf (paarden)’fotograaf’ en vanaf toen is het leren begonnen. Ik heb dus nooit een fotografie-opleiding gedaan. Ik denk dat ik alleen maar kan antwoorden dat ik het meest (van me)zelf geleerd heb. En natuurlijk leerde ik van alle leuke mensen en kinderen die ik fotografeerde, om steeds nieuwsgierig te zijn, écht te kijken en vooral heel veel uit te durven proberen.

Wat zit er in je cameratas?

Natuurlijk mijn camera’s, statieven en een kleine flitser. Maar ook visitekaartjes, mini-discoballetjes (ik weet eigenlijk niet eens meer waarom, maar ik word elke keer weer blij als ik ze zie, dus ze mogen blijven!), speldjes, paracetamol, lippenbalsem, zonnebrand en snacks. Én een leuke ring voor om mijn lens, met allemaal boerderijdieren, waaronder een schaap met een piepertje erin. Vinden alle kleintjes fantastisch! Eh, ja, ik heb echt een grotere tas nodig. 

Maak je ook foto’s met je telefoon?

Ja! De camera’s van mobiele telefoons zijn zo goed tegenwoordig. Toen ik hoogzwanger was van de jongste, kocht ik weer een iPhone, omdat ik heel graag makkelijk écht mooie foto’s wilde kunnen maken als de baby geboren zou zijn. Ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik wekelijks een selectie-rondje maak. Zo voorkom ik dat mijn telefoon straks vol staat met tienduizenden dubbele of bewogen foto’s. Streng selecteren is een kunst, maar inmiddels weet ik dat ik later toch niet de concentratie heb om duizenden foto’s van één levensjaar terug te kijken. 

Wat vind je moeilijk aan fotografie?

Niet iets wat ik moeilijk vind, maar wel iets wat me altijd opvalt en wat ik zo zonde vind: bijna iedere volwassene start voor de camera met “ik ben niet zo fotogeniek hoor!” of “die onderkin Photoshop je er wel af hè?”. Nou ben ik denk ik heel goed in mensen op hun gemak stellen voor de camera, maar toch vind ik die onzekerheid altijd zonde en meestal compleet onterecht! Kinderen zijn wat dat betreft vaak veel vrijer. Ik fotografeer veel gezinnen en merk ook echt dat de ontspanning van de kinderen vaak datgene is dat de ouders helpt om zich meer comfortabel te voelen bij zo’n fotoshoot.

Wat maakt je echt blij?

Reizen door Azië of Colombia, mijn dochters verwondering bij musicals, oude fotoboeken, een opgeruimd huis dat ik niet zelf hoefde op te ruimen, de slappe lach, Raffaelo-chocolaatjes, kusjes van mijn baby, de dikke enkeltjes van diezelfde baby, in volle galop over het strand, mijn man, dansen met mijn voeten in het gras, wijn drinken zonder kater de volgende dag, een warme zomerdag, documentaires over ellendige onderwerpen en een volle nacht slaap. 

Interesse in een samenwerking

met Joyce?

Laat hier je e-mailadres achter en we sturen je zo snel mogelijk meer informatie over het werk van Joyce toe.

    Sophie Terluin – interview

    Persoonlijke post

    Kun je iets vertellen over je achtergrond? Hoe ben je fotograaf geworden? 
    Ik wilde “iets met kunst” en kwam na het VWO en een reislustig tussenjaar op de Academie voor Beeldende vorming in Amsterdam terecht. Daar maakte ik kennis met diverse disciplines waaronder ook fotografie. Ik ben met in de loop van mijn studie gaan specialiseren in foto & film. En als mensen weten dat je goed bent in fotograferen, komen de opdrachten als vanzelf binnen: ik fotografeerde al snel gezinnen van bekenden en zelfs de bruiloft van een studiegenoot.

    Wat was het onderwerp van je eerste foto’s? 
    Ik weet nog goed dat ik voor de eerste keer een spiegelreflex in mijn handen had. Ik stapte naar buiten en begon meteen: Ik fotografeerde de kleine plantjes in de muren van het metrostation, een fietstrapper en ik portretteerde mijn studiegenoot. Ik vond de korte scherptediepte fantastisch.

    Wat was tijdens je studie je favoriete onderwerp? 
    Ik vond vooral Photoshoppen erg leuk; het creëren van een kunstige nieuwe werkelijkheid. Ik kan nog steeds heel blij worden van het editten en verbeteren van foto’s. Maar niet meer zo extreem als toen 😀

    Hoe is je carriere begonnen?
    Tijdens mijn studie ging ik als bijbaantje Photoshop cursussen geven aan volwassenen. Ik deed dat namens een bedrijf. Ik leerde ontzettend veel van de vragen van cursisten. Het fotograferen van families en bruiloften doe ik dus ook al sinds mijn studie. Na mijn studie ging ik part time werken als docent beeldende vorming in het voortgezet onderwijs. Daarnaast bleef ik photoshop- en fotografiecursussen geven in de avond en deed ik shoots met families, baby’s & bruiloften.

    Wat maakt fotografie zo uitdagend? 
    Elke keer weer de verbinding zien te vinden met de persoon voor je lens, zodat je een écht, authentiek en ontspannen beeld kan maken.

    Hoe zou je je werk beschrijven? 
    Echt, speels, sfeervol.

    Met de komst van digitale fotografie is het vak erg populair op dit moment. Hoe kijk jij daar tegenaan? 
    Het is in mijn voordeel met de lessen fotografie 🙂 Het nadeel is misschien dat er meer fotografen zijn, maar iedereen doet het op zijn/haar eigen manier en daarin onderscheid je je toch. We moeten alleen onze (potentiële) klanten goed “opvoeden” zodat ze het kaf van het koren kunnen scheiden.

    Wat is het leukste wat je hebt meegemaakt op een school? 
    Een pubermeisje dat heel welgemeend zei: “ik vind het echt leuk dat u een vrouw bent”. “Ik vind het ook leuk dat ik een vrouw ben” antwoordde ik. (De vorige fotograaf was een man waar ze geen klik mee had blijkbaar)

    Wat vind jij? Schoolfoto’s afdrukken of liever digitaal? 
    Afdrukken!! Zeker weten.

    Hoe ga je om met kinderen die absoluut niet op de foto willen? 
    Ik probeer ze af te leiden, iets te vinden waar ze van aan gaan. En als het niet lukt, dan ga ik niet dwingen. Dan proberen we het later nog een keer.

    Waar droomde je als kind van?
    Ik was altijd bezig met knutselen, naaien, tekenen, barbies, knuffels, hutten bouwen, diertjes: ik wilde dat altijd blijven doen. In de grote lijnen is dat wel aardig gelukt: ik ben nog steeds creërend bezig, de knuffels zijn 2 dochters geworden en samen bouwen we hutten. Ik vind spelen, ook als volwassene, heel belangrijk. 

    Welke plek op aarde zou jij graag willen fotograferen?
    Ik zou wel eens bij een inheems volk documentair willen fotograferen. Maar ik kom er ook steeds meer achter dat er in mijn nabije omgeving nog zoveel te ontdekken valt, het is maar hoe je kijkt.

    Wat is volgens jou de perfecte compositie? 
    De perfecte compositie bestaat niet. Het hangt af van het verhaal dat je wilt vertellen, daar werkt je compositie aan mee. De regel van derden pas ik het vaakst toe.

    Waarom zijn deze foto’s die jij hebt gekozen jouw favoriete beelden? 
    Omdat ze een glimlach op mijn gezicht toveren: ze zijn vrolijk, soms een beetje gek en energiek 

    Met welke bekende fotograaf zou jij wel eens willen werken? 
    Sam Hurd (Washington). Hij maakt toffe foto’s, hij durft echt out of the box te denken en probeert dingen uit met prisma’s e.d. , daar kan ik veel van leren denk ik.

    Wat doe je naast Sgoolfotografie? 
    Ik geef cursussen fotografie. Een basis cursus, een verdiepingscursus en soms een losse praktijkles “fotospeeltuin”. En ik fotografeer families, bruiloften & baby’s. Soms ook business-events.

    Waar zie jij jezelf over 10 jaar?
    Op de stoel van Ilona. Haha. Neehoor grapje. Ik zal nog steeds aan het creëren zijn, op wat voor manier dan ook. We gaan het zien, dingen komen op mijn pad, ik had een jaar geleden ook niet bedacht dat ik schoolfotografie zou gaan doen!

    Interesse in een samenwerking

    met Sophie?

    Laat hier je e-mailadres achter en we sturen je zo snel mogelijk meer informatie over het werk van Sophie toe.

      Ilona Kampen – interview

      Persoonlijke post

      Mijn naam is Ilona Kampen, oorspronkelijk uit Brabant maar inmiddels alweer enkele jaren woonachtig in Elst (tussen Arnhem en Nijmegen). Ik ben dol op de chaos binnen ons gezin en hou er dan ook van om heerlijk met hun op pad te gaan. Daarnaast vind ik een beetje me-time ook wel fijn en kan ik genieten van een heerlijke wandeling, een serie bingen op de bank of een gezellig hapje eten met vrienden.

      Je bent een echte ondernemer. Wat vind je er leuk aan?
      Het ondernemen is nog nieuw voor mij, omdat ik pas sinds kort mijn baan in het onderwijs heb opgezegd. Ik ga nu volledig voor het fotograferen, omdat daar mijn passie ligt. Ik vind het heerlijk om nieuwe dingen te ontdekken en dan vooral te ontdekken wat ik leuk vind. Ik verras mezelf iedere dag!

      Wanneer is jouw passie voor fotografie begonnen?
      Ik was altijd al gefascineerd door beelden en foto’s. Vroeger maakte mijn vader veel foto’s en filmde hij van alles met zijn camera. Het is fantastisch om deze beelden terug te zien, want wat ben ik veranderd in al die jaren. Sinds ik moeder ben, heeft mijn camera een prominente rol gekregen. Ik wil niets missen van onze jongens en vooral niets vergeten. Herinneringen vastleggen en verhalen vasthouden, daar draait het voor mij om.

      Wat zijn de eigenschappen van een goede fotograaf?
      Ik ben ontzettend geduldig en heel enthousiast. Een combinatie die niet te missen is als schoolfotograaf. Ik kan makkelijk contact maken met kids en vind het dan ook super leuk om ze te leren kennen en zo hun ware ik te kunnen fotograferen.

      Wat is je grootste uitdaging in fotografie?
      De technische kant. Studiofotografie is nieuw voor mij dus ik ben hard aan het werk op de achtergrond!

      Wat is voor jou een geslaagde foto?
      Als mensen/kinderen zichzelf herkennen in een foto en zeggen; “Oh, dat is typisch..”

      Hoe heb je jezelf tot nu toe ontwikkeld?
      Ik heb een aantal cursussen gedaan, maar geen echte opleiding. Ik heb vooral de laatste twee jaar heel veel meters gemaakt en vooral heel veel geprobeerd. Kijken wat bij mij past, waar ik blij van word en daarvanuit verder werken.

      Welke type camera gebruik je? Waarom?
      Ik werk met een SONY A7III. Ik heb deze camera gekocht omdat hij past bij mijn wensen als fotograaf; goede beeldkwaliteit, autofocus, snelle burstmode en lekker compact.

       

      Wat was de spannendste opdracht die je ooit hebt gedaan?
      Mijn allereerste bruiloft. Shots maken die je echt maar één keer kunt schieten. Ik vond het ontzettend spannend. Twee dagen niet geslapen en super zenuwachtig. Waarom? Geen idee, want ik genoot van elk moment en heb een prachtige reportage opgeleverd.

      Raak je wel eens gefrustreerd als je ‘het moment’ voorbij ziet komen en te laat bent met het nemen van de foto?
      Nee, want inmiddels weet ik dat “het moment” er niet is. Er komen er nog zoveel meer en als fotograaf heb je hier natuurlijk ook wat invloed op.

      Als je iemand of iets mag fotograferen, wie/wat kies jij?
      Iemand! Mijn eerste camera kocht ik toen ik ging reizen door Azië. Ik maakte vooral foto’s van landschappen. Leuk, maar het hield een verhaal niet levend. Toen ik erachter kwam dat het niet om het beeld, maar het verhaal ging, wilde ik alleen nog maar mensen vastleggen. Dit geeft me zo veel energie!

      Wat is je grootste klus tot nu toe?
      Een weekendbruiloft met in het totaal zo’n 200 gasten.

      Welke waardevolle les heb je geleerd?
      Doen waar je je goed bij voelt en vooral niet twijfelen!

      Waar zie jij jezelf over 10 jaar?
      Poeh, lastige vraag. Omdat ik nog moet wennen aan het feit dat ik niet meer voor de klas sta, maar achter de camera, denk ik nog niet zo ver vooruit. Ik wil me nu vooral richten op deze nieuwe uitdaging, maar hoop dat ik over 10 jaar nog net zoveel energie krijg van het fotograferen als dat dat nu het geval is.

      Interesse in een samenwerking

      met Ilona?

      Laat hier je e-mailadres achter en we sturen je zo snel mogelijk meer informatie over het werk van Ilona toe.

        Galerijen

        Meerdere foto's per kind

        Meestal zijn er zo’n vier foto’s over in de galerij. Soms wat minder, soms wat meer. In de galerijen staan de foto’s uitgewerkt als kleuropname maar ook in zwart-wit. Uiteraard is alles per beeld bewerkt en besteden we ook veel aandacht aan zwart-wit.