En toen begon de meivakantie. Wat een Interrailtrip met mijn gezin zou gaan worden, per trein naar 3700 meter hoogte in Zwitserland, werd een periode gebonden aan, in en rond huis. We proberen er met ons drietjes het beste van te maken. Nu even geen school en werk was al grotendeels weggevallen. We trekken de natuur in op rustige momenten, bedenken leuke dingen en helpen elkaar mee met het kortwieken van onze haren. Ook dat kleine geluk geeft voldoening en het besef dat we met ons drietjes heel wat aan kunnen.

Het was voor mij (en heel veel andere ouders) wel wennen om de kinderen te helpen met het thuiswerk en het op een leuke en gezellige manier vol te houden. Ondertussen hebben we aardig de draai te pakken mede doordat ik regelmatig voor onze kinderen (7 en 9 jaar) leuke opdrachtjes, speurtochten en spellletjes verzin. En zo kan ik mijn creativiteit ook een beetje kwijt. Helaas kunnen we nu geen SGoolfoto’s maken, dus ben ik met de fotograaf van Lego Friends op pad gegaan. En met het mooie weer konden we gelukkig buiten foto’s maken. De groepsfoto is goed gelukt en daarna kwamen we twee stoere Lego mannen tegen. Een visser die net wat aan de haak geslagen had en vlak bij het bos de houthakker. De kinderen helpen mij gelukkig met het neerzetten van deze kleine mensjes. Leuk detail is dat de foto’s zijn gemaakt door een leeg wc-rolletje, zo krijg je direct een mooi vignet in je foto’s. Leuk om zelf een keer te proberen!

Het huiswerk van mijn 7-jarige zoon😉
En daarnaast? Deze tijd waar ik weinig op pad voor mijn klanten ga, gebruik ik om tot rust te komen… terug naar de kern te gaan. Genieten van de rijkdom om me heen. Ik neem nu de tijd om te ontdekken, goed te kijken en genieten van de natuur: van de bloemetjes in de tuin, kleine wandelingen in het nabije bos en de ontzettend mooie zonsondergangen in dit klein dorpje waar we wonen.

Astrid Epping: wat mij bezighoudt in deze bizarre tijden.

Waar we normaal overal voorbij aan het rennen waren, is er nu ruimte voor rust en reflectie. We horen weer vogels fluiten. Onze samenleving komt tot stilstand, maar de natuur draait gewoon door. En wat is ze mooi! Al meerdere jaren op rij probeer ik rond deze tijd foto’s te maken van mijn gezin in de boomgaard. En ’s avonds is het daar heerlijk rustig. Geniet van elkaar en van de kleine dingetjes om ons heen #StaySave

Angela Stouten: wat mij bezighoudt in deze bizarre tijden…
Door het wegvallen van mijn dagelijkse ritme merkte ik al gauw dat er onrust in mijn hoofd ontstond. Zorgen maken over de toekomst, gaan alle gave foto-opdrachten straks weer door. Kan ik straks nog naar al die leuke schoolkinderen die ik zou gaan fotograferen.

Door ’s morgens vroeg op te staan en erop uitgaan, de zonsopgang fotograferen ergens op de Veluwe gaf dat een rust. Alleen de geluiden van de natuur om je heen, elke dag weer een nieuwe zonsopgang. Het geeft me ook nog het vrije gevoel ondanks dat we daar nu in beperkt worden. De foto’s plaats ik op mijn Instagram feed. Dit heeft er inmiddels voor gezorgd dat een van de foto’s gebruikt is voor een rouwkaart. Dat ik met zo iets kleins als het leveren van een natuurfoto iets kan bijdrage aan deze verdrietige periode voor velen van ons maakt het dat ik elke morgen erop uit ga, camera mee en genieten!

Berenjacht: wat mij bezighoudt in deze bizarre tijden…

Ik kan enorm genieten van alle mooie acties die nu bedacht worden om iedereen een hart onder de riem te steken. Zo ontstond er ineens een heuse berenjacht in Nederland. In alle straten zie je wel ergens een beer voor het raam zitten. Een idee om de kleine kinderen die een rondje om maken met hun papa of mama iets te doen te geven.

Ook bij ons staat de beer voor het raam en gaan we regelmatig een rondje om met de afstreepkaart om te tellen hoeveel we er hebben gezien. Staat er bij jullie ook al eentje voor het raam?

In de “Verras opa-oma week” kickten we, heel toepasselijk, off met een prachtserie van onze Suzanne uit Tilburg.

Suzanne Verhagen: Wat mij bezighoudt in deze bizarre tijden.
Mijn lieve, zelfstandig wonende, opa (90) en oma (88) hebben dagelijks wat extra hulp nodig nu de zorg zo hard moet werken op andere plekken. Daarom springen wij als familie beurtelings bij om wat kleine klusjes te doen.

En elke keer als ik er ben valt één ding zo enorm op; Ze slaan zich zo dapper door deze periode met z’n tweetjes. Houden zich aan hun ritme, de taakjes, het voor elkaar zorgen, en vooral.. Genieten van geluk, want dat zit in hele kleine dingen… Stay safe iedereen, en pas op elkaar!